Jedną z najważniejszych osób w Grupie Naukowo-Kulturalnej był
prof. Stanisław Loria, fizyk. Podczas gdy prof. Stanisław Kulczyński już od 10 maja 1945 r. zajął się organizowaniem pracy na miejscu we Wrocławiu, Loria, jako jego zastępca, pozostał w Krakowie, by tam szukać kolejnych chętnych na wyjazd do Wrocławia. Sam przybył tu pod koniec maja i zajął się m.in. organizowaniem Zakładu Fizyki, co nie było łatwe, ze względu na fakt, że z niemieckiego seminarium fizycznego, które swoją siedzibę miało na Ostrowie Tumskim, nic się nie zachowało, a budynek uległ całkowitemu zniszczeniu. Spontanicznie zorganizowany przez prof. Lorię Zakład Fizyki, stał się wkrótce Katedrą Fizyki na wspólnym dla Uniwersytetu i Politechniki Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii.
Wśród pierwszych wykładowców znaleźli się uczeni z różnych uczelni polskich:
Roman S. Ingarden i
Jan Nikliborc z Uniwersytetu Jana Kazimierza i Politechniki Lwowskiej, Henryk Niewodczański i Bolesław Makiej z wileńskiego Uniwersytetu Stefana Batorego. Z Poznania przyjechał Szczepan Szczeniowski, z Lublina Jan Blaton, z Krakowa Jan Wesołowski, później dołączył do nich m.in. Jan Rzewuski z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i pochodzący ze Lwowa, ale wykształcony we Wrocławiu
Jan Łopuszański. Dla niektórych z nich Wrocław był tylko chwilowym epizodem, dla innych miejscem, z którym związali się na stałe, gromadząc wokół siebie uczniów i kształcąc następców. Z biegiem lat powstawały nowe szkoły badawcze, które na trwale wyznaczyły cele działań naukowych uniwersyteckiej fizyki.
Prezentowana od 6 lipca wystawa będzie przybliżać sylwetki pionierów powojennej wrocławskiej fizyki oraz powstałe we Wrocławiu szkoły naukowe takie jak szkoła fizyki powierzchni czy spektroskopii anihilacyjnej. Uzupełnieniem ośmiu plansz przedstawiających m.in. historyczne zdjęcia, będzie sześć gablot, w których prezentowane będą zbudowane po wojnie we Wrocławiu przyrządy służące np. do badania powierzchni metali. Są to szklane aparatury w całości wykonywane w szklarni znajdującej się na terenie Instytutu Fizyki Doświadczalnej. Będzie można zobaczyć m.in. polowy mikroskop jonowy pozwalający na obserwację atomów powierzchni. Polowy mikroskop jonowy, został wynaleziony w 1951 r. przez prof. E. Müllera (Pennsylwania State University). Jest to pierwsza technika pozwalającą na obserwację powierzchni z atomową rozdzielczością. Na skaningowy mikroskop tunelowy, obecnie rutynowo wykorzystywany do tego typu badań, trzeba było poczekać 10 lat. Prof. Nikliborc, jako pierwszy w Polsce, wykorzystał tę technikę i prowadził pomiary w ultrawysokiej próżni. Ponadto eksponowany będzie polowy mikroskop elektronowy oraz mikroskop do badań szumów emisji polowej.
poleca:
Wrocław - imprezy, koncerty, informacje
