Międzynarodowe sympozjum polarne na Uniwersytecie Wrocławskim
Prawie 150 badaczy polarnych z kraju i z zagranicy przybyło do Wrocławia na trzydniowe (23-25 maja) XXII Międzynarodowe Sympozjum Polarne. Jego organizatorami są Uniwersytet Wrocławski, Komitet Badań Polarnych PAN oraz Klub Polarny Polskiego Towarzystwa Geograficznego.
Wśród gości m.in. prof. Ion Ove Hagen glacjolog z Uniwersytetu w
Oslo, który jest światowym autorytetem w dziedzinie relacji
zachodzących między zmianami klimatu, a masami lodowymi w Arktyce.
20 maja prof. Hagen otrzymał tytuł doktora honoris causa
Uniwersytetu Śląskiego.
Sympozjum - jak informuje dr. Jerzy Pereyma, z Zakładu
Meteorologii i Klimatologii UWr, przewodniczący komitetu
organizacyjnego - nawiązuje do tradycji takich konferencji w
mieście, sięgających 1972 roku oraz utworzonego wówczas Klubu
Polarnego. Stanowi także element realizacji IV Międzynarodowego
Roku Polarnego 2007-2008.
Referaty - w tym m.in. wystąpienia
nestora polskich polarników prof. Krzysztofa Birkenmajera
z Krakowa (o wulkanach Antarktyki Zachodniej), prof. Ion Ove
Hagena z Oslo, kapitana Henryka Wolskiego, żeglarza i podróżnika -
dotyczą badań klimatu, wód i lodowców, formacji geologicznych,
flory i fauny polarnej, prac geodezyjnych i kartograficznych.
W sumie podczas sympozjum odbędzie się sześć sesji plenarnych,
sesja posterowa, posiedzenie Klubu Polarnego oraz Komitetu Badań
Polarnych.
Uniwersytet Wrocławski - wyjaśnia dr Pereyma - prowadzi badania w
obszarach polarnych kuli ziemskiej od 1957 roku, kiedy Polska
przystąpiła do wielkiej międzynarodowej akcji szczegółowego
poznania najmniej znanych obszarów Ziemi - III Międzynarodowego
Roku Geofizycznego 1957-1958. Zrealizowano wówczas serię polskich
ekspedycji na Spitsbergen w Arktyce oraz jedną wyprawę na
Antarktydę. Zbudowano także "polski dom pod biegunem" - Stację
Polarną PAN w Zatoce Białego Niedźwiedzia, na południu
Spitsbergenu.
Wrocławska uczelnia kontynuuje tradycję badań polarnych i
przedwojennych osiągnięć profesorów Aleksandra Kosiby oraz Alfreda
Jahna, którzy w latach trzydziestych ubiegłego wieku jako
naukowcy z Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie badali
obszary polarne, a szczególnie Grenlandię.
Podczas III
Międzynarodowego Roku Polarnego i później do roku 1960, kierowali
grupami glacjologicznymi, a zapoczątkowany przez nich profil badań
lodowców i rzeźby powierzchni Ziemi stał się wrocławską
specjalnością. Najwybitniejszym uczniem obu uczonych stał się
glacjolog Stanisław Baranowski, który po swej śmierci w 1978 roku
stał się patronem "wrocławskiego domu pod biegunem" - Stacji
Polarnej im. Stanisława Baranowskiego Uniwersytetu Wrocławskiego
na Spitsbergenie. (PAP)
ostatnia zmiana: 2016-09-02
poleca:
