Roma Ligocka - malarstwo

„Roma Ligocka jest według mnie najwybitniejszą malarką żydowską swojego pokolenia. Jej subtelne, delikatne obrazy, mówiące do nas spokojnym głosem, zawierają w sobie niezwykłą fascynację i siłę. Mimo, że artystka przyznaje się wprost do literackiego charakteru swoich prac, to jednak są one przede wszystkim dziełami sztuki plastycznej. Perfekcyjny rysunek, delikatne, opalizujące, wibrujące kolory. W swobodnej grze formy i barwy widać całe bogactwo tej sztuki – czasem pełnej namiętności, czasem prawie mistycznej. Kiedy po pierwszym spotkaniu przyjrzymy się tym obrazom ponownie, podejmiemy bardzo osobisty, intymny dialog – pełen melancholii, rozmyślań, intensywności przeżyć.” Dr Allana Gross, Tel Aviv Roma Ligocka - malarka i pisarka. Jej książki: Dziewczynka w czerwonym płaszczyku, Tylko ja sama oraz Dobre dziecko są bestsellerami nie tylko w Polsce, ale i w innych krajach Europy. Przez wiele lat pracowała jako kostiumolog i scenograf w licznych europejskich teatrach, operach, także w filmie i telewizji, wielokrotnie nagradzana. Wydała również cztery tomy felietonów: Znajoma z lustra, Czułość i obojętność, Wszystko z miłości oraz Księżyc nad Taorminą. Jej książka Róża. Obrazy i słowa ilustrowana jest malarstwem Autorki.

Roma Ligocka pochodzi z żydowskiej rodziny Abrahamerów mieszkającej od wielu pokoleń w Krakowie. Wraz z najbliższymi – chroniąc się pod sklepem z farbami – przeżyła likwidację getta krakowskiego. Pod przybranym nazwiskiem Roma wraz z matką została ukryta przez polską rodzinę. Po wojnie studiowała malarstwo i scenografię w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pierwszą wystawę malarską artystki zorganizował Piotr Skrzynecki pod koniec lat pięćdziesiątych w „Piwnicy pod Baranami”. Jej malarstwo prezentowane było w Polsce, Niemczech, USA, Anglii, Szwajcarii, Austrii. Wiele jej prac znajduje się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w Polsce, Francji, Anglii, Izraelu, Danii, Niemczech, Włoszech i Ameryce. W połowie lat sześćdziesiątych Ligocka debiutowała jaka dramaturg na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po sukcesie sztuki wyjechała za granicę. Przez wiele lat mieszkała w Niemczech. Pracowała tam jako projektant kostiumów i scenografii dla filmu, teatru i telewizji. Do Krakowa przyjechała ponownie na początku lat dziewięćdziesiątych na Festiwal Kultury Żydowskiej. Na krakowskiej prapremierze Listy Schindlera w jednej z bohaterek filmu – dziewczynce w czerwonym płaszczyku – odnalazła siebie.

To doświadczenie oraz rozmowa z reżyserem, Stevenem Spielbergiem, były impulsem do napisania autobiografii Dziewczynka w czerwonym płaszczyku, która przyniosła Romie Ligockiej prawdziwą sławę. Przetłumaczona na 22 języki, stała się międzynarodowym bestsellerem, a prawa do jej ekranizacji zostały sprzedane hollywoodzkiemu producentowi. Najnowsza powieść, Dobre dziecko, zamyka osobistą trylogię pisarki, do której, oprócz Dziewczynki w czerwonym płaszczyku, należy jeszcze utwór Tylko ja sama.

Książki Romy Ligockiej to opowieści niezwykłej kobiety, która dzięki ogromnej sile charakteru zdołała przeciwstawić się wyrokom historii, odnaleźć szczęście i nadać swojemu życiu sens. Mimo przeżytej tragedii, potrafi ona powiedzieć: „Życie może być piękne nawet dla kogoś, kto przeszedł piekło – a cuda się zdarzają. Mnie moje życie kiedyś podarowano, a potem sama je sobie podarowałam.”

Roma Ligocka o swojej twórczości:

"Chciałabym, żeby to co robię było lekkie, bliskie widzowi. Nawet jeżeli maluję cierpienie czy samotność, tęsknotę, to musi to być wyrażone w taki sposób, aby nie dominowało. Aby ktoś, kto współżyje z moim obrazem, mógł się z nim zaprzyjaźnić. Jest o zasada chyba rzadko przez artystów wyznawana. Zawsze, w każdych warunkach robiłam tylko to, co mogę, potrafię, co jest we mnie. Niewiele się nauczyłam na Akademii Sztuk Pięknych, ale zapamiętałam jedno zdanie naszego profesora: „maluj szeroką plamą i czystym kolorem”. Otóż ja nigdy nie potrafiłam malować szeroką plamą i czystym kolorem – ale maluję szerokim wachlarzem emocji i czystym poczuciem więzi z tym człowiekiem, którego nie znam, ale wiem, że będzie oglądał mój obraz. Jeden z moich nauczycieli – żydowski malarz Jonasz Stern – powiedział kiedyś: „Roma, nie wiem, czy się nauczysz rysować , ale zawsze pozostaniesz sobą.” I myślę, że chyba miał rację.

Organizator: Fundacja Bente Kahan
Projekt współfinansowany ze środków Gminy Wrocław, www.wroclaw.pl