Wernisaż malarstwa Natalii Moszak i koncert All Sounds Allowed

Udostępnij

kategoria: wystawy / wernisaże / targi

Całość ma odnosić się do przestrzeni wewnętrznej, z której czerpię inspirację dla swojego malarstwa. Ma być swoistym „wbiciem siekierki” i obserwacją tego, co wypłynie.

To stosowane przeze mnie działanie, podobne jest do warsztatu aktorskiego, gdzie aktor, aby móc zagrać swą rolę, najpierw musi dogłębnie poznać siebie i swą przestrzeń. Każdy obraz bardzo osobisty, odnosi się do tego, co wydarzyło się w moim życiu w ciągu ostatniego roku. Deklaracje te mogą wydawać się dla niektórych banalne i naiwne, ale tak właśnie jest. Ja i moje indywidualne przeżycia, przemyślenia, emocje. Moja osobista walka. Kreację pozostawiam intuicji, to ona zaczyna, ona ma pierwszeństwo. Później płótno prowadzi i podpowiada już samo.

Na niektórych obrazach pojawiają się napisy. Czasami podpieram się nimi, aby dogłębniej zadośćuczynić intuicji. Tekst jest dziś bardzo głęboko wpisany w nasze życie. Pojedyncze słowa kołaczące gdzieś po głowie docierające z podświadomości, zabawa pismem, znakami pisanymi to także obszar moich zainteresowań. Słowa na długo zapadające gdzieś w pamięci, zacierające się z biegiem czasu przechodzą w niewiadomą sferę, potrafią być banalne ale potrafią też stać się totemami. Wyrazy zapisywane czasami na moich płótnach nie mają jednak niczego manifestować, nie staram się przez nie niczego powiedzieć czy dopowiedzieć, one mają po prostu być. Nie zobowiązują do jakichkolwiek interpretacji. Intencja ich umieszczenia na obrazie ma być znana tylko mnie. Nie spodziewam się, że będzie pokrywać się z odbiorem widza.

Sfera jaka interesuje mnie najbardziej, zlokalizowana jest gdzieś w okolicach podświadomości, pamięci, granicznych stanów istnienia, śmierci i miłości. Obrazy i ich odbiór mają być tak samo niedotykalne jak wymienione powyżej stany. Coś „pomiędzy”, co fascynuje nas najbardziej. Coś prostego, czemu w pierwszych chwilach zaprzeczamy i czego się boimy. Coś, co się wymyka i dlatego istnieje, a istniejąc nie daje nam spokoju, przypomina że nie można zapomnieć, tylko nie zapomnieć o czym, czego? Te fragmenty, urywki, strzępy pozwalają mi malować. Mam w sobie „nie – siebie”. To wszystko co nieuchwytne i świadomość potencjału jaki niesie życie.

Czuję, że tylko malując można być bezwzględnym i nieodpowiedzialnym, a przez to prawdziwszym. Jednak bezwzględni jesteśmy także ciągle inaczej i dlatego każdy z moich obrazów to propozycja czegoś innego. Bo czasami staram się coś bezwzględnie ukryć lub bezwzględnie pokazać, bezwzględnie zrozumieć, bezwzględnie zatrzymać.
Malarstwo jest dla mnie formą oswojenia strachu.

„Wtedy dopiero, gdy otchłań, której nie zdołałeś okiełznać, zrzuci cię z siodła, siądź na ziemi i odkryj na nowo trawę i piasek. By dzieciństwo stało się dozwolone, trzeba dojrzałość doprowadzić do bankructwa.” Witold Gombrowicz

2. All Sounds Allowed.
Koncert zespołu All Sounds Allowed jest nawiązaniem do głównego motywu wystawy.
All Sounds Allowed to wrocławska grupa muzyczna, która jako swoje instrumentarium wykorzystuje rury, metalowe i plastikowe beczki, blachy, sprężyny etc. Pole zainteresowań sonorystycznych ALL SOUNDS ALLOWED to nie tylko post-produkcyjne materiały, ale też elektronarzędzia: wiertarki, szlifierki, piły. Ich utwory mają początek w rytmie. Pośród zgrzytu i zgiełku skręcanej blachy mieszają się dźwięki różnych gatunków i pochodzenia. Jest to permanentny eksperyment prowadzony na granicy zasad BHP. Każde wykonanie jest niepowtarzalne.

Wystawa potrwa do 5 marca

ostatnia zmiana: 2010-01-13