„Napój miłosny” Gaetano Donizettiego

Po sukcesie opery Gioconda Amilcare Ponchiellego Opera Wrocławska realizuje nowy projekt na wolnym powietrzu - widowisko Napój miłosny. Przedstawienie oparte jest na kanwie opery Napój miłosny Gaetano Donizettiego, w której komediowym sytuacjom towarzyszy porywająca muzyka, przywodząca na myśl atmosferę włoskiej prowincji. Planom spektaklu plenerowego idealnie odpowiada Pergola, która jest jednym z najbardziej malowniczych miejsc Wrocławia. Piękna, tajemnicza, porośnięta na całej długości winoroślą zapełnia się spacerowiczami w ciepłe letnie wieczory. Realizując projekt na Pergoli można wykorzystać urok tego miejsca w letni wieczór, a także pogodzić z koncepcją reżysera Michała Znanieckiego, który chce umiejscowić akcję Napoju miłosnego w wiosce rybackiej. Przestrzeń wodna przeznaczona będzie do dyspozycji chóru i solistów, którzy poruszaź się będą po kładkach i tratwach połączonych pomostami. Ze scenerią idealnie komponują się zawierające ładunek dramatyczny, ale wpadające w ucho fragmenty muzyczne oraz znane arie.

Opera zaczyna się w wiosce, która w tej inscenizacji będzie wioską rybacką. Wieśniacy po kostki w wodzie sadzą ryż albo roślinę papirusu. Płytka woda stawu pozwoli na realizację tego pomysłu. Sieci utworzą różnorodne struktury, które dzięki światłom stworzą przepiękną, magiczną atmosferę. Na samym środku powstanie muszla-żagiel, która nawiązuje do tradycji klasycystycznych teatrów na wodzie.

Muszla ma być półprzezroczysta i często zmieniać położenie oraz kolory, tworząc inne tło do każdej sceny. W inscenizacji nie brak momentów bardzo efektownych, jak choćby weselny bankiet Belcore, przy aranżacji którego wykorzystane zostaną gigantyczne kukły, poustawiane wokół stawu na Pergoli. W scenie przybycia Dulcamary użyty zostanie... balon! Wejście Dulcamary jest muzycznie i dramaturgicznie jednym z ważniejszych momentów opery.

Kompozytor zostawił dużą dowolność dla realizatorów i dzięki temu zazwyczaj wędrowny znachor przybywa konno, powozem, statkiem, a nawet, w inscenizacjach bardziej nowoczesnych, samochodem. Mając do dyspozycji tak dużą przestrzeń jak Pergola Dulcamara, sprzedawca cudów, przybędzie balonem! Na koszu wywieszone będą reklamy jego cudownych leków i eliksirów. W inscenizacji Napoju miłosnego na wolnym powietrzu można zagrać ogniem, tak jak w scenie zaślubin Adiny wieśniaczki będą puszczać na wodzie wianki z zapalonymi świeczkami. Na zakończenie tej sceny cały obręb stawu zamieni się w ognisty krąg: wielki ślubny wianek. Będzie to nawiązaniem do Nocy Świętojańskiej i jej rytuałów, które łączą się doskonale ze scenami opery i są bliskie publiczności.

Przedstawienia operowe i baletowe postrzegane są często jako trudne w odbiorze, elitarne, zarezerwowane tylko dla wąskiej grupy melomanów. W świadomości wielu Polaków ciągle jeszcze obecne jest przekonanie, iż opera to taka forma sztuki, która nie dostarcza rozrywki, nie jest sposobem na spędzanie wolnego czasu, wręcz przeciwnie – wymaga wcześniejszego przygotowania, skupienia, powagi.

Przekonanie to trudno obalić, bowiem we wszystkich miastach w Polsce spektakle operowe prezentowane są tradycyjnie w teatrach operowych, podczas gdy w krajach Europy Zachodniej regularnie od wielu lat organizuje się przedstawienia operowe w plenerze i to w najróżniejszej oprawie. Na spektakle operowe

na wolnym powietrzu przybywają całe rodziny, dla których taka prezentacja sztuki stanowi doskonały sposób na poznawanie dzieł operowych, a przy tym jest sprawdzoną formą spędzania wolnego czasu. Dzięki swojej atrakcyjności plenerowe widowiska operowe przyciągają setki tysięcy melomanów z całej Europy, stając się siłą napędową dla regionalnego rozwoju.

Na letnie festiwale w plenerze czeka się cały rok, ponieważ dostarczają one wrażeń i przeżyć, jakich nie zapewni przedstawienie operowe w tradycyjnym teatrze. Dzięki połączeniu żywej przyrody ze sztuką nawiązuje się jedyna w swoim rodzaju więź pomiędzy widzem i artystą. Odbiór muzyki i sztuki teatralnej na wolnym powietrzu zaczyna nabierać wyjątkowego wymiaru. I tych właśnie niepowtarzalnych przeżyć Opera Wrocławska pragnie dostarczyć melomanom. Poprzez stworzenie letniej sceny operowej na wodzie instytucja pragnie stworzyć mieszkańcom Wrocławia, Dolnego Śląska, całej Polski,

a także zagranicznym turystom licznie odwiedzającym nasz region, atrakcyjną ofertę kulturalną.

DOTYCHCZASOWE REALIZACJE WIDOWISK OPEROWYCH NA WODZIE

Zespół Opery Wrocławskiej posiada niezbędne doświadczenie w realizacji megawidowisk operowych na wodzie. W 1998 roku w ramach Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans Opera Wrocławska uczestniczyła w realizacji baletu „Jezioro łabędzie” Piotra Czajkowskiego na scenie o powierzchni 500 m2 zbudowanej na Pergoli przy Hali Ludowej we Wrocławiu. Przedsięwzięcie okazało się wielkim sukcesem artystycznym. Spektakl obejrzało kilka tysięcy zachwyconych melomanów z całej Polski i zagranicy. Realizatorzy sprostali ogromnym wyzwaniom organizacyjnym, technicznym i logistycznym związanym

z przygotowaniem widowiska.

W czerwcu 2003 r. Opera Wrocławska zrealizowała kolejne spektakularne megawidowsko

na wodzie „Gioconda” A. Ponchielliego. Na Odrze, na wysokości wyspy Ostrów Tumski,

na tle imponującej scenerii najpiękniejszych zabytków Wrocławia, zbudowano gigantycznych rozmiarów scenę w kształcie gondoli. Sześć spektakli obejrzało łącznie prawie 30 tys. widzów.

Krytyk muzyczny, Józef Kański napisał: „Publiczność przyjechała, aby zobaczyć gigantyczne widowisko operowe, formę właściwie w Polsce nie znaną, która narodziła się we Wrocławiu, bliską słynnym festiwalowym przedstawieniom na arenie we włoskiej Weronie. Swoją recenzję zatytułował : Wrocław – operową Weroną Północy”.  Telewizja Polska transmitowała spektakl  Opery Wrocławskiej w 2 Programie. Za realizację „Giocondy” Polska Organizacja Turystyczna przyznała Operze Wrocławskiej certyfikat „Turystyczny Produkt Roku”.

Wizualizacje Michała Znanieckiego